Een relatie verbreken doet pijn – dit is waarom
Het overgrote deel van de songteksten die er bestaan gaan direct of indirect over liefdesverdriet – en dan met name over situaties waarbij de breuk niet jouw keuze was. Maar waar bijna niemand het over heeft, is dat een relatie verbreken net zo goed pijn doet. En niet een beetje ook. Of het nou gaat om je romantische partner, een familielid of een vriendschap, jouw hart is ook gebroken, alleen (deels) op een andere manier.
Na het verbreken van een relatie is het belangrijk om te rouwen om dat wat er niet meer is, dat wat er al heel lang niet (en misschien wel nooit) is geweest, en dat wat nooit meer komen gaat. Laten we eerst even stilstaan bij deze 3 vormen van gemis:
Vorm 1: wat er nu niet meer is
Het plekje in jouw leven dat tot het moment dat je de relatie verbrak voor die persoon gereserveerd was, is nu leeg. En wat de aanleiding ook is geweest en hoe lang het misschien ook al niet meer fijn was voor jou, dat lege plekje is toch een nieuw gemis. Het gemis van alles wat de (fysieke) aanwezigheid van diegene jou nog bracht.
Vorm 2: wat er al(lang) niet meer was
Wat de reden ook precies is, je verbreekt een relatie omdat hij (al een tijdje) niet goed meer voor je is. En dat betekent dus dat jij al langer met een gemis rondliep, alleen je daar misschien nog niet zo bewust van was. Jij miste al een hele tijd die partner of moeder of vriendin waar je zo naar verlangde. Naast de pijn van het lege plekje is er dus ook een groter gemis – gemis dat er (onbewust) al was en nu pas echt de ruimte krijgt. Het verlies van de persoon die er al heel lang niet meer – en misschien wel nooit echt – was.
Vorm 3: wat er nooit meer zal zijn
De laatste vorm van gemis ligt in de toekomst. Tot het moment dat je een relatie echt verbreekt, is er namelijk altijd nog een tijdlijn in je achterhoofd, een plaatje, een droom, een versie van jou in de toekomst met die persoon. En dat is nu ook weg. Tot die ene seconde was er nog (een soort van) hoop. Je kon jezelf nog wijsmaken dat diegene misschien toch nog het een en ander ging inzien of dat jullie er op wat voor manier dan ook nog samen uit zouden komen. Die hoop is bij deze volledig afgesloten. Ook dat doet pijn.
“Right now, you are existing in the space between what could have been and what is. All you can do here is mourn.”
Jouw uitnodiging en uitdaging voor nu
Dus, de uitnodiging aan jou is nu om stil te staan bij alle drie de vormen van gemis. Als je je daar een tijd lang helemaal aan overgeeft, ontstaat er vanzelf weer een keer de ruimte om te zien en te zijn met alles wat nu beter is, omdat jij jezelf dat hebt gegund.
Of je nou over de grond kruipt van verdriet, al je servies sloopt uit woede, of vooral verwarring en een soort afgestomptheid ervaart – of alles door elkaar – deze pijn op dit moment onderdeel van jou. En het enige wat telt, is dat je ermee omgaat op een manier die voor jou nu het veiligst en meest kloppend voelt. En dat mag elke dag weer anders zijn.
Rouwen = eren
Het moeilijkste (en onwijs moedige!) heb je gedaan; gun jezelf nu tijd en ruimte om te rouwen. Je hoeft je niet goed te voelen, alleen maar omdat het jouw keuze was. Je hebt voor een bepaalde leegte gezorgd die kan gaan werken als een magneet voor alles in het leven dat werkelijk klopt met jouw ware zelf. Dat is fantastisch en dat mag je zeker zodra je daar ruimte voor voelt keihard gaan vieren.
Maar voor nu: rouw. Dat ben je waard, dat was de relatie (en jouw investering erin) waard. Door te rouwen eer je niet alleen alles wat er wél was, maar ook alle versies van jezelf in die periode en al je dromen die daaraan vastzaten. Gun het jezelf om te rouwen, lief mens.
Heel toevallig heb ik vorige maand mijn relatie verbroken. Het was inderdaad niet makkelijk of leuk of wat dan ook, maar het voelt nu wel uiteindelijk veel beter. Ik had het al heel lang vol gehouden want ik voelde me met die persoon al misschien een jaar niet meer gelukkig. Ik heb leuke tijden met diegene gehad maar dat zie ik nu als mooie herinnering. We blijven nog wel gewoon bevriend maar een liefdes relatie zit er gewoon niet meer in.
Lieve Dinja, bedankt voor je openheid en je oprechte reactie. Ik ben heel blij te horen dat je het al zo snel zo positief kunt bekijken. Vergeet je niet op de moeilijke momenten (die helaas vast nog gaan komen) jezelf compassie te schenken? Het is super dat het steeds beter gaat voelen, maar het is ook oké als het soms toch nog even flink pijn doet. Je mag trots op jezelf zijn voor de dappere keuze die je hebt gemaakt!