Waarom jezelf wegcijferen schadelijk is voor je relatie
En welke stappen je kunt zetten om ermee te stoppen
Elke relatie is als een weegschaal, zo’n oude, met aan beide kanten een bakje, waar ieder iets in kan leggen. En soms gebeurt het dat je, om wat voor reden dan ook, leert dat een relatie alleen ‘werkt’, dat je alleen veilig bent of liefde kunt krijgen, wanneer jouw bakje op de grond ligt. Alleen wanneer jij maar blijft geven én jezelf wegcijferen, zorg je ervoor dat je niet kunt ontvangen. Dit lijkt onschuldig en ook bijna onmogelijk om te veranderen, maar niets is minder waar.
Jezelf wegcijferen betekent uit verbinding gaan
In een duurzame relatie hangen beide bakjes in de lucht. Ze hoeven echt niet voortdurend op exact dezelfde hoogte te hangen; het is heel normaal dat de één een tijdje wat meer geeft of ontvangt dan de ander. Maar beide partijen moeten de kans krijgen om, door middel van geven én ontvangen, hun steentje bij te dragen aan de relatie.
Jezelf wegcijferen betekent uit verbinding gaan; je voorkomt dat de ander iets in zijn/haar/hun bakje kan doen. Wanneer je bijvoorbeeld niet laat weten wat jij eigenlijk fijn of vervelend vindt, ontneem je de ander de keuze en de kans om er voor je te zijn en om te proberen in jouw behoeften te voorzien.
De relatie als dans
In plaats van een weegschaal, kun je een relatie ook zien als een dans. Als jij steeds meegeeft met de ander en je eigen ruimte niet inneemt, loop je als het ware achter de ander aan – en dat is geen dans. Als jij niet aanwezig bent, niet thuis bent, kan de ander jou ook niet voelen of vastpakken of helpen bij jouw volgende pasje.
Een dans is actie, reactie. Voelen, aangeven, stappen zetten en reageren. Door jezelf weg te cijferen, zet je een stap achteruit, je gaat uit verbinding, en zo valt de dans dus stil. De enige manier om de dans weer op gang te brengen, is door een stap naar voren te zetten of je hand uit te steken – oftewel: kwetsbaar te zijn door je ruimte in te nemen & je grenzen, behoeften en/of mening aan te geven. Dan ben je er weer, dan is er weer een dans, dan kunnen jullie weer verbinden en in elkaars armen belanden.
De eerste stappen naar het stoppen met jezelf wegcijferen
Om een beginnetje te maken met jezelf minder weg te cijferen, kun je bijvoorbeeld de intentie zetten om vaker met je partner te delen wat je wel en niet fijn vindt – ook al vind je jouw grens of behoefte zelf nog zo onterecht of overdreven. De ander is vrij om te kiezen om niet in jouw behoeften te voorzien, maar het is aan jou om hem/haar/hen die optie te geven.
Wat je ook kunt gaan proberen, is minder te geven puur om het geven, zonder dat je eigenlijk weet of je partner er wel blij van wordt. Denk aan: taken in het huishouden automatisch op je nemen of pleasen in de vorm van afstemmen & aanpassen. Allemaal dingen waar wij wegcijferaars vaak erg goed in zijn, maar lang niet altijd gewaardeerd wordt. Want waar ben jij dan?
Mensen zijn in een relatie met jou om met je te kunnen verbinden. En dat kan niet als jij een soort (energetisch) verlengde wordt van de ander of op een eilandje telkens maar allerlei taken in je eentje volbrengt.
Geef je partner het mooiste wat je te geven hebt: jezelf
Je gaat hobbels en drempels tegenkomen en jezelf heel vaak, wellicht met een hand op je hart (of ergens anders op je lichaam), moeten vertellen dat het misschien niet veilig voelt, maar wel veilig is.
Blijf jezelf op deze moedige reis eraan herinneren dat ook al voelt het nu alsof jij je partner iets afneemt, je geeft je partner juist iets: jouw authentieke en volledige zelf. En dat is nou precies het enige wat iemand die van je houdt écht van je wil. Dat je er bent, om mee te verbinden, om de liefde heen en weer te laten stromen, met beide bakjes in de lucht, de dans van jullie dromen te dansen. Soms vurig, soms zacht, maar altijd samen.
Laat een reactie achter
Meepraten?Draag gerust bij!